De oude kaart van Beijing (Peking) toont de ontwikkelingen van de stad Beijing (Peking). Deze historische kaart van Beijing (Peking) zal u toelaten om te reizen in het verleden en in de geschiedenis van Beijing (Peking) in China. De oude kaart van Beijing (Peking) is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Archeologen hebben neolithische nederzettingen gevonden in de hele gemeente, waaronder Wangfujing in het centrum van Beijing (Peking). De eerste ommuurde stad in Beijing was Ji, de hoofdstad van de staat Ji van de 11e tot de 7e eeuw v. Chr. en later de hoofdstad van de staat Yan, een van de machten uit de periode van de Warring States (473-221 v. Chr.). Ji lag ten zuiden van het historische Beijing (Peking) West Railway Station. Na de val van Yan maakten de daaropvolgende Qin-, Han- en Jin-dynastieën van Ji de prefecturele hoofdstad van het gebied, zoals vermeld op de historische kaart van Beijing (Peking). Tijdens de Tang-dynastie was Ji, bekend als Youzhou, het hoofdkwartier van de Fanyang jiedushi, de militaire gouverneur van wat nu Noord-Hezbei is. An Lushan lanceerde de An Shi Opstand vanuit Fanyang in 755.

In 936 stond de latere Jin-dynastie (936-947) van Noord-China een groot deel van haar noordelijke grens, waaronder Youzhou, af aan de Khitanische Liao-dynastie. In 938 vestigde de Liao-dynastie een tweede hoofdstad in Youzhou, die de naam Nanjing (de "zuidelijke hoofdstad") kreeg, zoals op de historische kaart van Beijing (Peking) staat aangegeven. In 1125 veroverde de Jurchen Jin-dynastie de Liao en verplaatste in 1153 haar historische hoofdstad naar Liao Nanjing, dat werd omgedoopt tot Zhongdu (中都) of de "centrale hoofdstad". Zhongdu breidde de oude stad Ji in het zuidwesten van Beijing (Peking) uit. Enkele van de oudste overgebleven overblijfselen in Peking (Peking), zoals de Tianning Tempel, dateren uit de Liao periode.

Mongoolse troepen brandden Zhongdu plat in 1215 in wat nu bekend staat als de Slag om Zhongdu. In 1264 besloot Kublai Khan, als voorbereiding op de verovering van heel China om de Yuan-dynastie te vestigen, een nieuwe hoofdstad te bouwen naast de Jin-hoofdstad. Zijn hoofdstad, Dadu (大都, Chinees voor "grote hoofdstad") of Daidu voor de Mongolen, gespeld als Cambaluc of Cambuluc in de verslagen van Marco Polo, werd voltooid in 1293. Het besluit van Kublai Khan verhoogde aanzienlijk de status van een stad aan de noordelijke rand van China. Dadu was gecentreerd bij de Historische Trommeltoren iets ten noorden van het moderne centrum van Beijing (Peking), en strekte zich uit van wat nu Chang'an Avenue is in het zuiden tot Lijn 10 van de Beijing Subway in het noorden, zoals u kunt zien op de historische kaart van Beijing (Peking). Overblijfselen van de aarden muur uit het Yuan-tijdperk, bekend als Tucheng, staan nog overeind.

De Beijing (Peking) vintage kaart geeft een uniek inzicht in de geschiedenis en de evolutie van de stad Beijing (Peking). Deze vintage kaart van Beijing (Peking) met zijn antieke stijl geeft je de mogelijkheid om te reizen in het verleden van Beijing (Peking) in China. De vintage kaart van Beijing (Peking) is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

In 1368 stuurde Zhu Yuanzhang, kort nadat hij zichzelf tot eerste keizer van de Ming-dynastie had uitgeroepen, een leger naar Dadu, dat nog steeds in handen van de Yuan was. De laatste Yuan-keizer vluchtte naar het noorden, naar Shangdu, en Zhu maakte de Yuan-paleizen in Dadu met de grond gelijk. De oude stad werd in hetzelfde jaar omgedoopt tot Beiping (北平), en in het gebied rond de stad werd de Shuntian (順天) prefectuur opgericht. In 1403 gaf de nieuwe (en derde) Ming keizer - de Yongle keizer - deze stad de naam Beijing (Peking), en wees deze aan als mede-hoofdstad, naast de (toen) huidige hoofdstad Nanjing. Beijing (Peking) was de plaats van een groot bouwproject voor een nieuwe keizerlijke residentie, de Verboden Stad, dat bijna 15 jaar duurde, van 1406 tot 1420. Toen het paleis klaar was, nam de keizer Yongle er plechtig zijn intrek. Vanaf 1421 was Beijing (Peking), ook bekend als Jingshi (京师), de "officiële" hoofdstad van de Ming Dynastie, terwijl Nanjing werd gedegradeerd tot de status van "secundaire" hoofdstad. zoals vermeld op de vintage kaart van Beijing (Peking)

Tegen de 15e eeuw had Beijing (Peking) in wezen zijn huidige vorm aangenomen. De oude stadsmuur uit het Ming-tijdperk diende als stadsmuur voor Beijing (Peking) tot de moderne tijd, toen hij werd afgebroken en de 2e Ringweg ervoor in de plaats werd gebouwd. Aangenomen wordt dat Beijing (Peking) van 1425 tot 1650 en van 1710 tot 1825 de grootste stad ter wereld was, zoals te zien is op de vintage kaart van Beijing (Peking). Een ander opmerkelijk gebouw uit de Ming-periode was de Tempel van de Hemel (gebouwd in 1420). Tiananmen, nu een staatssymbool van de Volksrepubliek China en afgebeeld op haar embleem, werd voor het eerst gebouwd in 1420, en later nog verschillende keren herbouwd. Het Tiananmen Plein werd gebouwd in 1651 en uitgebreid in 1958. Jezuïeten voltooiden de bouw van de eerste rooms-katholieke kerk in Beijing in 1652 bij de Xuanwu Poort, waar de Italiaanse Jezuïet Matteo Ricci (1552-1610) had gewoond; de moderne Nantang (南堂, Zuidelijke Kathedraal) is over de oorspronkelijke kathedraal heen gebouwd.

Het einde van de Ming kwam in 1644, toen Li Zicheng's boerenleger Beijing (Peking) 40 dagen lang veroverde en in handen hield, en de regering omverwierp. Toen het machtige Manchu leger aan de rand van de stad aankwam, verlieten Li en zijn volgelingen de stad, waardoor de Manchu's, onder leiding van prins Dorgon, Peking zonder slag of stoot konden innemen. Toen Dorgon de Qing-dynastie stichtte als directe opvolger van de Ming, bleef Peking de hoofdstad van China. De Qing keizers brachten enkele wijzigingen aan in de keizerlijke residentie, maar voor een groot deel bleven de Ming gebouwen en de algemene layout ongewijzigd, zoals u kunt zien op de vintage kaart van Beijing (Peking). Beijing (Peking) stond in deze tijd ook bekend als Jingshi. De klassieke Chinese roman Droom van de Rode Kamer speelt zich af in Peking tijdens de eerste jaren van de Qing-regering aan het eind van de 17e eeuw.